در قسمت نظرات مربوط به خبر انتقال آب قزل اوزن به اردبیل مربوط به وبسایت دکتر خالقی ،یکی از همشهریان یادداشت بسیار جالب و پرمحتوایی نوشته اند . این مطلب را حتما بخوانید :

نویسنده عماد در تاریخ 1389/08/03 ساعت 09:17:37
بسمه تعالی 
جناب آقای دکتر خالقی نماینده محترم شهرستانهای خلخال وکوثر 
سلام علیکم: 
ما اهالی حوضه آبریز رودخانه قزل اوزن در استان اردبیل شامل شهرستان خلخال با سه بخش مرکزی- خورش رستم –شاهرود و شهرستان کوثر با دوبخش مرکزی وفیروزازطریق جراید ورسانه ها مطلع شدیم که طرح انتقال آب قزل اوزن به دشت اردبیل از محل حقابه و روانابهای تولیدی و مهار نشده در دوشهرستان خلخال و کوثر به شدت از طریق عده ای حتی برخی مسئولین استانی! با وعده های خوش به مردم شریف و عدالتخواه دارالارشاد اردبیل بدون اینکه آنان را ازعوارض شوم این طرح (نابودی تمام هستی وآینده منطقه خلخال و کوثر و افکندن تخم نفرت در بین اهالی دومنطقه ) آگاه سازند عملاً بااستفاده از غفلت مردم دو منطقه طرح خویش را به پیش می برند ضمن اعلام نگرانی وناراحتی شدید خودمان ازاین طرح ناحق،ظالمانه و غیر قانونی (هرچند درظاهر درلفافه قانون هم باشد)شدیداً معترض ونارضایتی خودمان را که صاحبان و ذینفعان اصلی حقابه روان آبهای تولیدی منطقه خویش هستیم را به عنوان سند نارضایتی اهالی حوزه آبریز قزل اوزن درشهرستانهای خلخال وکوثر به طرح انتقال آب ما به خارج ازمنطقه تولیدی آن اعلام وخواستاراعلام توقف آنی طرح مزبور می باشیم ومطالبی جهت روشنی بیشتر موضوع، حقانیت و مظلومیت منطقه در این خصوص را به محضر مبارک ومنصف معروض میداریم:

الف ) شرایط جغرافیایی وطبیعی همانطور که اشاره شد حکم میکند منطقه ما با دشت اردبیل هم حوضه نمیباشند لذا منابع آبی ما ازجمله روانابهای ما بصورت کاملاً طبیعی از هم جدا شده اند(منطقه ما در حوضه قزل اوزن ومنطقه آنها در حوضه رودخانه ارس میباشد) لذا هیچکدام حقی طبیعی ،عرفی ومنطقی و قانونی از آبهای همدیگر نداریم وهر گونه بحث ،طرح،توجیه وادعا در این خصوص بی اساس وتنها نشانه فزون طلبی میباشد بنابراین حتی طرح موضوع انتقال آب تولیدی منطقه ما به دشت اردبیل از لحاظ قوانین طبیعت(شرایط جغرافیایی حوضه ها)، قوانین شریعت و منطق وانصاف(چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است)وقوانین کشور اسلامی مان با عنایت به محرومیت وتوسعه نیافتگی منطقه ناشی از عدم سرمایه گذاری در مهار آبهای تولیدی منطقه طرحی ظالمانه می باشد که به عنوان قطع آب وبه خطر انداختن حیات وگرفتن فرصت پیشرفت نسلهای آینده در منطقه (بعبارتی نسل کشی وکوچاندن اجباری ولی تدریجی ونامحسوس اهالی)می باشد  
ب) کشور ما همچون کشورهای منطقه (خاورمیانه)از نواحی خشک وکم آب جهان محسوب میشود که اغلب درشرایط بحران آبی می باشند بعبارتی حرف اول وآخر را درتوسعه کشاورزی وحتی در سایر بخشها آب مایه بی بدیل حیات خواهد زد یعنی خاک واراضی داریم ولی آب خیلی کم داریم واین محدودیت و وکمبود تقریباً در تمام کشور وجود دارد وتنها راه چاره مدیریت منابع آب با توجه به پتانسیل های آبی هرحوضه وافزایش راندمان های بهره برداری از آب با استفاده از تکنولوژی ومدیریت علمی می باشد نه اینکه بدون توجه به این مقوله ها فقط به فکر عرضه آب از هر کجا به هرطریق و به هر قیمت باشیم وآنگاه در چنین شرایط بحرانی ضمن تلفات فراوان آب(سرمایه ملی ارزشمند) در سیستمهای انتقال وتوزیع و...در نهایت محصول با نیاز آبی زیادی مثل سیب زمینی را کیسه ای هزارتومان بفروشیم وببینیم زحمت کشاورز، زمین وآب وبرق همگی به هدر رفته آنگاه به جای چاره اندیشی ومدیریت علمی، داد بحران آبی(که درد همگانی )می باشد را بلند و رساتر از دیگران سر داده وبا مغفول نمودن وهمراه ساختن برخی از مسئولان غیر متخصص ودر نهایت تشویق مردم به حمایت از انتقال آبهای سایر حوضه ها با صرف هزینه های هنگفت و غیر ضرور از محل بیت المال صرفنظر از مشکلات حقوقی واجتماعی ،زیست محیطی و فرهنگی چنین طرحهایی، آبی که در حوضه مبداء با کمترین هزینه وعوارض موجب آبادانی آن می شد ازدست صاحبان واقعی آن خارج سازیم و شاید برای حوضه مقصد نیز در دراز مدت موجب بلا شود چرا که انتقال آب در ابتدا یعنی توسعه صنعت وجذب جمعیت ودر نتیجه تولید فاضلاب بیشتر ودرنهایت آلودگی دشت واز دست دادن آن ! امری که حداقل درتهران شاهد تجربه آن هستیم.  
ج ) درمنطقه خلخال وکوثر وجود دشتها واراضی دیم فراوان و مشاهده کشاورزی و باغداری درهرنقطه ای از این منطقه در سایه وجود قطره ای آب حتی در شیب های تند وسنگلاخی آنهم با محصولات مرغوب نشان از سخت کوشی مردمان واراضی بایرفراوان مستعد کشاورزی و باغداری منتظر آب می باشند چرا که با مهار آبهای سطحی منطقه حداقل بخشی ازنیازهای منطقه رفع میگردد واین همت والای مسئولین دلسوز و خبره را می طلبد  
در چنین شرایطی ما احساس می کنیم برای اینکه راحتر آبهای ما را به خارج از حوضه انتقال دهند عملاً در سرمایه گذاری دولت درمهارآبهای سطحی منطقه کارشکنی وبا اعمال نظر در کارمشاوران مربوطه نتایج را به دلخواه خویش در میآورند چرا که منطقه ما حوضه آبریز جداگانه ای از سایرقسمتهای استان بوده واز این حیث نه تنها در اقلیت می باشد بلکه کسانیکه برای آب آن برنامه ریزی میکنندویا مشاور انتخاب می کنند همان کسانی هستند که کمر همت به تصرف و انتقال آب ما به دشت اردبیل بسته اند درواقع این حوضه ازنظر تشکیلات سازمانی حوضه آبریز بیگانه و بدون مدافع در استان میباشد که با کوچکترین بررسی به این موضوع پی خواهیم برد و برای جلوگیری از چنین مشکلاتی در آینده منطقه همت والای مسئولین دلسوز و ریزبین را می طلبد  
د) ازدیدگاه آماری نیز دوشهرستان خلخال وکوثر باوسعت 399.67 هزار هکتار مساحت در جنوب استان با موقعیت و ویژگیهای بسیار ممتازبا تنوع در آب وهوا و محصولات کشاورزی میباشند و وسعت اراضی کشاورزی آن بیش از81هزارهکتار(حدود20درصدمساحت منطقه)میباشد که نیاز به حدود810 میلیون مترمکعب درسال آب برای توسعه کشاورزی درآن را دارند درحالیکه آب برداشتی توسط انهار سنتی برای اراضی آبی منطقه حدود 110 میلیون مترمکعب در سال میباشد درنتیجه به 700 میلیون مترمکعب آب بیشتر برای آبیاری بهینه وتبدیل اراضی دیم منطقه به آبی داریم از طرفی روانابهای تولیدی مهارنشده منطقه حدود 500 میلیون مترمکعب می باشد بعلاوه مراتع منطقه عمدتاً قابلیت تبدیل به باغات ودرختکاری را به دلیل ارزش اقتصادی فراوان وجلوگیری از فرسایش خاک وکمک به سدهای پایین دست در کنترل رسوب با استفاده از روشهای نوین آبیاری را دارند که بیش از 71 درصد منطقه را شامل می شوند وهر 10درصد تبدیل این اراضی به باغ ودرختکاری حدود 200میلیون مترمکعب آب مورد نیاز است واگر نیازهای روز افزون صنعت ،شرب،آبزی پروری،زیست محیطی وگردشگری و...را حساب کنیم می بینیم ما هم در صورت توسعه به میزان وسعت وپتانسیل منطقه بدون در نظر گرفتن محدودیت آب به چندین برابر آب تولیدی مهار نشده فعلی آب نیازخواهیم داشت آیا دراینجا بدلیل کمبود آب برای توسعه که واقعیت هم دارد مجوزی برای دست اندازی به آب همسایگان ومجاوران میباشد که از دلایل محکم! طراحان انتقال آب ما می باشد بعبارتی ما نیز در صورت توسعه یافتگی که حق مسلم هرجمعیت ومنطقه ای می باشد حق داریم از آبهای سد و رودخانه ها و چاههای آنهارا به منطقه خود بدون توجه به نیاز ساکنان آنها انتقال دهیم؟  
به هیچ وجه در هیچ شرایطی ما و نسلهای آینده ما این این حق را به خود نخواهند داد که برای حل مشکلات خویش ازحق دیگرا ن مایه بگذارند بلکه ما هم باید به آب تولیدی خویش قانع باشیم وبا درنظرگرفتن نیازهای زیست محیطی حوضه آبریز خویش بامداراهمچون نیاکان خویش باسایر هم حوضه ای ها ومجاورین بااستفاده از تکنولوژی ومدیریت علمی از حقابه خویش استفاده بنماییم توسعه پایدارو آمایش سرزمین نیز برنامه ریزی براساس پتانسیل آبی رادر محور واساس قرارمی دهد بطور مثال منطقه ای که اعلام می نماید ازلحاظ تامین آب در تنگنا قرارگرفته وبه فکر انتقال آب سایرین میباشد، می تواند صنایع سنگین وپرمصرف از لحاظ آب را درمناطقی ازاستان که مشکل کمتری به لحاظ تامین آب دارند احداث نماید در حالیکه عملاً مخالف این راه طبیعی وصواب را می بینیم  
بعلاوه با نگاه به حوضه آبریز قزل اوزن می بینیم که حوضه این رودخانه بزرگ برخلاف اغلب رودخانه های بزرگ کشور تماماً در محدوده سرزمینی کشور عزیزمان می باشد که حتی از دیدگاه ملی شاید انتفال آب از حوضه های مشترک به حوضه های داخلی امری موجه تلقی گردد لیکن انتقال آب از حوضه کاملاً داخلی به حوضه مشترک از این دیدگاه نیز قابل دفاع نمی باشد.

درپایان ضمن تاکید دوباره بردفاع از حق طبیعی وقانونی خویش ازرواناب تولیدی منطقه خودهمانطور که از دینمان ورهبرانقلاب اسلامی امام خمینی (ره) وشهیدان وطن در دفاع از حق به ما به ارث رسیده ما دفاع از حقوق خویش را همواره ودر هر حال برای خود محفوظ میدانیم وامید کامل داریم که مسئولین دلسوز،حق طلب در اسرع وقت باعنایت به حقانیت ومظلومیت منطقه ضمن اعلام توقف فوری این طرح شوم ضمن خوشحالی مردمان محروم وکم توقع طرحی که ابتدایش با پایمال نمودن حق آنان شروع وآثاری جزء بلا و گرفتاری ونفرت برای هردو منطقه ندارد خط بطلان بکشند ومردم منطقه ما آنگاه به توسعه آینده منطقه و رشد و شکوفایی استعدادهای منطقه خویش امیدوار خواهند شد.انشاء ا...  
از طرف مردم شهرستانهای خلخال و کوثر