بعضی‌ها معتقدند كه پروپاگاندا یك وسیله تشویش اذهان است و سعی می‌كند افراد را فریب بدهد و از حقیقت استفاده می‌كنند كه دروغ بگویند و بعضی دیگر می‌گویند پروپاگاندا وسیله‌ای است كه افراد را به سمت اعتقادات و عقایدشان می‌كشاند بعضی از افراد دیگر می‌گویند پروپاگاندا استفاده از ابزارهای عاطفی است برای تحریك احساسات

در تعریف پروپاگاندا اختلافات بسیاری وجود دارد و نمی‌‌توان آن را به سادگی تعریف كرد مثلا وقتی كه لفظ پلیس را می‌شنوی یك معنی مشترك در ذهن همه شكل می‌گیرد اما برای لفظ پروپاگاندا باید ریشه و زمینه تاریخی آن را كشف كنیم.

بعضی‌ها معتقدند كه پروپاگاندا یك وسیله تشویش اذهان است و سعی می‌كند افراد را فریب بدهد و از حقیقت استفاده می‌كنند كه دروغ بگویند و بعضی دیگر می‌گویند پروپاگاندا وسیله‌ای است كه افراد را به سمت اعتقادات و عقایدشان می‌كشاند بعضی از افراد دیگر می‌گویند پروپاگاندا استفاده از ابزارهای عاطفی است برای تحریك احساسات، پس در اینجا مشكل است كه یك تعریف كلی از پروپاگاندا بدهیم اما بیشتر با این تعریف موافقند كه پروپاگاندا از طریق استفاده از كلمه و یا كلمات و همچنین استفاده از عكس‌ها، نقاشی، گرافیك، عادات و آهنگ‌ها و وسائل دیگر در تلاش است که بر افکار عمومی نفوذ پیدا کند به هدف مورد نظر پروپاگاندیست برسد.

استفاده از شعر ، موزیک یا اساطیر باستانی و تاثیر آن بر افکار عمومی را پروپاگاندا می نامند.

روش های پرو پاگاندا :

برچسب زدن : این روش به منظور برانگیختن وحشت یا تعصب افراد جامعه علیه یک گروه مخالف استفاده می‌شود. این روش باعث می‌شود که نیازی به ایجاد بحث استدلالی با گروه‌های مخالف نباشد یکی از این روش‌ها استهزای مخالفان با کاریکاتور می‌باشد

شعارهای فریبنده: در این روش سعی می‌شود که با دادن شعارهایی با مفهوم مبهم و کلّی توجه افکار عمومی به پیام مبلغ جلب شود. این پیام‌ها اغلب بر حول محور ارزش‌هایی همچون شرافت، دین، افتخار به میهن و میهن‌پرستی یا ارزشهای خانوادگی می‌باشد.

حمله شخصی : حمله کردن به شخصیت فرد (مثلاً اتهام روابط نامشروع یا خیانت به کشور)، به جای رد کردن منطقی افکار و سخنان او.

تکرار : تکرار بی وقفه ی یک حرف، مخصوصاً اگر یک شعار ساده باشد، باعث می شود که کم کم به عنوان یک حقیقت بدیهی پذیرفته شود. این حربه اگر همراه با کنترل و سانسور رسانه ها باشد، تأثیر بیشتری خواهد گذاشت.

توسل به مرجع : برای اثبات درستی یک سخن، به جای استدلال منطقی، به مرجعیت و اقتدار و محبوبیت گوینده ی آن استناد می شود.

توسل به ترس : القای ترس و نگرانی همگانی برای آن که مردم با حکومت همراه شوند، همچون تأکید بر خشونت و وحشی گری دشمنان یا احتمال قریب الوقوع حمله ی آن ها.

توسل به اکثریت : القای این حس که اکثریت مردم پیرو این فرد یا حزب هستند و پیروزی آن قطعی است، تا افراد برای همرنگ جماعت شدن، یا برای رسیدن به پیروزی حتمی، به پیروان آن فرد یا حزب بپیوندند.

دروغ بزرگ : بیان دروغی چنان بزرگ که هیچ کس فکرش را هم نمی کند که کسی آن قدر بی شرم باشد که چنین گستاخانه حقیقت را تحریف کند، در نتیجه همگان آن دروغ را باور خواهند کرد.

سیاه و سفید نمایی : جلوه دادن اوضاع به گونه ای که افراد تنها دو گزینه در برابر خود ببینند: یا دوست کامل بودن یا دشمن کامل بودن.

حقیقت گزینشی : گفتن پیام تبلیغاتی در ضمن حقایق گزینش شده، به شکلی که مخاطب متوجه نشود که مورد هجوم تبلیغاتی قرار گرفته است.

شرطی سازی : اگر مخاطب نسبت به الف واکنش خاصی داشته باشد (مثلاً از آن بیزار باشد، یا به آن علاقه مند باشد)، در چنین صورتی اگر شرطی ساز همواره الف و ب را همراه هم به مخاطب عرضه کند، مخاطب کم کم خصوصیت الف را به ب هم سرایت می دهد، به طوری که حتی اگر الف نبود، مخاطب همان واکنش را نسبت به ب نشان می دهد

(و از آن بیزار یا به آن علاقه مند می گردد).